"Lauki bat zen" Harkaitz Canoren begietara

Erritmo biziko poema luze honek Allen Ginsbergen HOWL fundazional eta xamaniko hura ekarri dit gogora. Arnasa goitik behera hartzen du, lerroz lerro. Mermeladazko haur esku zikinekin kobazuloko horman margotu zaldi anzestralak harrapatu nahi dituen haur jolastiaren gosea eta begi handiak ikusi ditut poematan. Haurraren arimaz haratago baina, filosofiaz, amarruz eta ehizaz betetako hitzak.

Homo samplerra eta homo wifia helduak dira harpeetara, kobazuloko haizearen ziztuaren loopa gauzatu da: ba omen dira izatez Afrikan Beethovenen bosgarren sinfoniako pasarteak txorrotxiokatzen dituzten hegaztiak… Zer izanen zen lehenago? Beethovenek kopiatu ote zien batere jakin gabe txoriei? Ala oihanaren erdian belarriak gozatzen ari zen misiolari baten gramofonon entzundako Beethoven horri egin zioten txoriek loopa avant la lettre? Asturuaren eta azarraren fruitua ote da kointzidentzia? Batek daki eta gutxi inporta du.

Irakurri liburua

xabi strubell LAUKI BAT ZEN